मैत्री कविता | maitri marathi kavita | Friendship poem in Marathi
#1 ती मैत्रीमोहाच्या नीसटत्या क्षणीपरावृत्त करते ती मैत्री,जीवनातल्या कडूगोड क्षणांनानिशब्द करते ती मैत्री,जीवनाच्या आंतापर्यंत प्रत्येक पावललासाथ देते ती मैत्री,आणि जी फक्त आपली असते,ती मैत्री……
#2 फ़क्त मैत्री… ( मैत्री चारोळ्या )जे जोडले जाते ते नातेजी जडते ती सवयजी थांबते ती ओढजे वाढते ते प्रेमजो संपतो तो श्वासपण निरंतर राहते ती मैत्रीफ़क्त मैत्री……..
#3 मैत्री कवितापहीला दिवस कॉलेजचा,खुप खुप मजा केली,एकटेपणाची सवय माझीहळू हळू विरून गेली..माझ्याच बसमधे,माझ्याच वर्गात,जणू आम्ही दोघे,नव्या मैत्रीच्या शोधात..मैत्रीसाठी माझा प्रस्ताव,माझ्या विनंतीला तीचा होकार,तेव्हा जाणवले आता मैत्रीच्या झाडाला,नवी पालवी फुटणार..मैत्री आमची खुप सुंदर,एकाकीच्या सागरात जिव्हाळ्याच बंदर,ती म्हणायची राहूया आपण,असंच सोबती निरंतर…तीचा माझ्यावर खुप जिव,हे तिच्या स्वभावातून कळायचं,माझ्या अपयशाला,माझ्या चुकीला,तिच्या डोळ्यातून टीप गळायचं..ती मला सावरायची ,माझ्या उदासीला दुर लावायची,आंनदाची ती श्रावणसर ,माझ्यावर वेळोवेळी कोसळायची..मैत्री आमची वाढत गेली,तसं एकतर्फी प्रेम माझ्यात जागं झालं,पण मैत्रीला काही होणार नाही ना?असं भितीच वारं माझ्या मनात आलंअस्वथ व्हायला लागलो,दिवसे न दिवस विचार करू लागलो,तिला कसंतरी कळावं म्हणून,उगाच प्रयत्न करू लागलो…कॉलेजच्या शेवटच्या दिवशी,मी तिला माझ्या मनातलं सांगितलं,खरतरं आमच्या या नितळ मैत्रीला,मी तेव्हाच दुर लोटलं..
#4 Old Memories Marathi Kavitaआजही मला ते सर्वआठवतयं जणू कालचं सारेघडल्यासारखं |तीच आयुष्याची मजा घेतमित्रांच्या सहवासातबसल्यासारखं ||अजुनही मला आठवतंयLecture ला दांडी मारुनबाजुचा परिसर फिरतबसायचो |फिरुन कंटाळा आला कीपरत college कडे वळायचो ||
#5 फ़क्त मैत्रीच असतेमैत्री कधीही होतेमैत्री कुठेही होतेनाते मनाशी मनाचेनकळत पणे जुळतेदोन शब्द बोलता बोलतामोठे वाक्य होतेहाय बाय करता करताहृदया पर्यंत जातेसुरुवात थट्टा मस्करीतगप्पा गोष्टींत रंगतेइतकी ओढ़ लागते कीसुख दुखही संपतेमैत्री पहावी करूनमैत्री जपावी हरवूनसर्व नात्यांमधे घट्टफ़क्त मैत्रीच असते…फ़क्त मैत्रीच असते…
पानांवर साठलेल्या थेंबासारखेरंग मैत्रीचे,रोजरोज भांडुण घट्ट होणारेहे बंध मैत्रीचे..
या हजारोंच्या गर्दीतअसा एक मित्र हवा….खांद्यावर हात ठेवून म्हणेलघाबरु नको भावा.
मैत्रिण असावी तुझ्यासारखीआपलेपणाने सतावणारी…रागावलास का? विचारुन,तरीही परत परत चिडवणारी.
असे नाते बनवा की, त्याचाअंत केव्हाच नसावा…प्रत्येक नात्यात मैत्रीचा अंशशेवटपर्यंत असावा.
मधुर वाणी गोड स्वभावविचारांची देवाणघेवाण ही व्हावीआपली मैञी अशीचदिगंत चालावी.
कुठे असेल ती जरा लवकर गवसावी,तिची प्रफुल्लीत बहर लवकर बरसावी;माझ्या शुभ्र आयुष्याला तिचीच रंगत असावी;आयुष्यात स्वतःची एक मैत्रीण असावी.
मैत्रीच्या सहवासातअवघं आयुष्य सफ़ल होतंदेवाच्या चरणी पडून जसंफ़ुलांचही निर्माल्य होतं
तु फ़क्त सोबत रहा मित्राहे आयुष्य असचं जगुन घेईल…मागितलंस कधी तरसारं जगही जिंकुन तुला देईल.
शब्दांशी मैत्रि असावीम्हणजे हवं तसं जगता येतंजग रडत असलं बाहेरतरी एकट्याला हसता येतं
दोन शब्द बोल मित्राइतर काही मागत नाही…तुझी मैत्री असल्यावरआयुष्य जगायला दुसरं काही लागत नाही.
तुझी मैत्री आहे म्हणुनया मृगजळासही अस्तित्वाचा भासएरवी मात्र….एका अनोळखी वाटेने नुसता अखंड प्रवास.
मैत्री ठरवून होत नाही हाच मैत्रीचाफ़ायदा आहे,मैत्रीला कुठले नियम नाहीत हामैत्रीचा पहिला कायदा आहे..
मैत्रीच्या नात्याने ओंजळ माझी भरलेली…तुझ्या साथीने आयुष्याची वाट नव्याने फुललेली…रात्र होती काळोखी दुःखामध्ये बुडलेली…तुझी सावली होती संगे प्रकाश बनुनि खुललेली.
जगाला हेवा वाटण्यासारखीही आपली मैत्री घडवुया,दोन नात्यातंल आपुलेपणसार्या जगाला दाखवुया
मैत्रिला कधी गंध नसतोमैत्रीचा फक्त छंद असतोमैत्री सर्वांनी करावीत्यात खरा आनंद असतो.
एक प्रवास सहवासाचाजणु अलगद पडणाऱ्या गारांचान बोलताही बरच काही सांगणाराअन स्पर्श न करताही मनाला भिडणारा.
मैत्रीमध्ये जरुरी नसतेदररोजची भेट..येथे ह्रदयाचाह्रदयाशी संवाद असतो थेट.
मैत्रीची वाट जरा कठिण आहेपण तितकीच छान सुद्धा आहे,कारण आयुष्याच्या घडीचाएक मैत्रीच तर प्राण आहे.
मैत्री बरोबर असतेस ना,तर वाट सुद्धा सोपी वाटते..नाहीतर वाट शोधणे सुद्धा,फार कठीण वाटते.
मोत्यांना काय माहित,शिंपल्यानी त्यांना किती जपलयं,मोत्यांच्या केवळ नाजुकपणासाठीत्यांनी आपलं आयुष्य वेचलयं
हजारो मैलांचा प्रवास करुन येणाऱ्या लाटेचीअन् किनाऱ्याची भेट असते काहीच क्षणांचीतितकीच मैञी कर माझ्याशीपण ओढ असुदे सात जन्माची.
प्रेमाचा हा निरोप आता,आले तुझ्या आठवांनी भरुन..मैत्री-प्रेमानी भिजले मन,डोळे गेले अश्रुधाराने भरुन..
दु:खा मध्ये असलो मीतर पाठीशी तु राहावेआपल्या मैञीचे स्नेहहे असेच चालावे.
एकदा तरी आठवण माझीआठवड्यातुन तुला यावीअशीच मैञी आपलीनकळत चालावी.
मैत्री करत असाल तरपाण्या सारखी निर्मळकरा..
दूर वर जाऊन सुद्धाक्षणों क्षणी आठवेलअशी करा..
मैत्री करत असाल तरचंद्र तारे यां सारखी अतूटकरा..
ओंजळीत घेवून सुद्धाआकाशात न मावेलअशी करा..
मैत्री करत असाल तरदिव्यातल्या पणती सारखीकरा..
अंधारात जे प्रकाश देईलहृदयात असं एक मंदीरकरा..
तुमच्यासाठी काय पणपूरता पूरेना ते आयुष्य,मिळता मिळेना ते प्रेम,जुळता जुळेना ती सोबत,पुसता पुसेना ती आठवण,म्हणूनच काल पण,आज पण आणि उद्या पण,तुमच्यासाठी कायपण !!शाळेत असतं बालपण,काॅलेजात असतं तरूण पण,बरणीला अतं झाकण,आणि पेनाला असतं टोपण,जिवलग मित्र आहोत आपण,मित्रांसाठी कायपण !!साद घाला कधी पण,उभे राहु आम्ही पण,तुमचे मन हे आमचे सिँहासन,आमची पण करत जा आठवण,फक्त बोलत नाहीतर करु दाखवू ।तुमच्यासाठी काय पण”हम वक्त और हालात के साथ“शौक” बदलते है “दोस्त” नही🧑🤝🧑👭👬👫🧑🤝🧑👭👬👫🧑🤝🧑👭👬👫🧑🤝🧑Maitri kavita marathi मैत्री कविता
मैत्री कधी ठरवून होत नाहीआपण आपल्या वाटवरुन चालत असतोआपल्याबरोबर तसे अनेक वाटसरु असतातरस्ते फुटत असतात….
एकमेकांत येऊन रस्ते मिसळत असतातआपल्या नकळत कुणाची तरी वाटआपल्या वाटेला येऊन मिळतेआणि नकळत आपण एकाचवाटेवरुन समांतर चालु लागतो…
नंतर जवळ येतोएकमेकाला आधार देतोएकमेकाला सोबत करतोएकमेकाची दु:खे वाटुन घेतोआणि आनंदाचे क्षण साजरे करतो…
मैत्री अशी होते..!काय जादु असते मैत्रीत!मैत्री शिववते जगण्याचा खरा अर्थमैत्री बदलुन टाकते आयुष्याचे सारे संदर्भमैत्री देते आपुलकी, प्रेम अन विश्वासमैत्री भारुन टाकते आपला श्वास अन श्वास…
कधी कधी वाटतंसमुद्राच्या काठावर शिंपल्याची रास पडलेली असावीआपण भान विसरुन लहान मुलासारखंत्यात खेळत असावंशिंपलेच – शिंपले ….विविध रंगाचे… विविध आकाराचे … विविध प्रकारचे…सहजपणे त्यातला एक शिंपला उचलुन घ्यावाअलगद उघडावाअन त्यात मोती सापडावा ….
गवळ्याने दुधात पाणी घातलं होतं,ते दूध माईनं चुलीवर ठेवलं होतं.इकडे पातेल्यात मात्र निराळीच कहाणी होती,दूध आणि पाण्याची मैत्री झाली होती.
पातेल्याची गर्मी वाढू लागली,तशी दुधातल्या पाण्याची वाफ होऊ लागली.हे पाहून दूध दु:खी झाला,त्याने पाण्याला अटकाव केला.
सायीचा थर त्याने दिला ठेवून,पाणी बिचारं त्यात बसलं अडकून.इच्छा असताना त्याला दुधात राहता येईना,सायीच्या भिंतीने बाहेर जाता येईना
शेवटी कंटाळून दुधाला म्हणालं पाणी,“जाऊ दे मला नाही तर नष्ट होऊ आपण दोन्ही. “पाण्याचे शब्द ऐकून दूध त्याला म्हणाला,“मरणाची भीती नाही आपल्या मैत्रीला. “
पाण्याने दुधाला खुप समजावलं,पण दुधाने त्याचं एक नाही ऐकलं.शेवटी दोघांनी एक निश्चय केला,आणि त्यांना वेगळं करणारा जो अग्नी होता;त्यालाच त्यांनी नष्ट केला.
पहीला दिवस कॉलेजचा,खुप खुप मजा केली,एकटेपणाची सवय माझीहळू हळू विरून गेली..
माझ्याच बसमधे,माझ्याच वर्गात,जणू आम्ही दोघे,नव्या मैत्रीच्या शोधात..
मैत्रीसाठी माझा प्रस्ताव,माझ्या विनंतीला तीचा होकार,तेव्हा जाणवले आता मैत्रीच्या झाडाला,नवी पालवी फुटणार..
मैत्री आमची खुप सुंदर,एकाकीच्या सागरात जिव्हाळ्याच बंदर,ती म्हणायची राहूया आपण,असंच सोबती निरंतर…
तीचा माझ्यावर खुप जिव,हे तिच्या स्वभावातून कळायचं,माझ्या अपयशाला,माझ्या चुकीला,तिच्या डोळ्यातून टीप गळायचं..
ती मला सावरायची ,माझ्या उदासीला दुर लावायची,आंनदाची ती श्रावणसर ,माझ्यावर वेळोवेळी कोसळायची..
मैत्री आमची वाढत गेली,तसं एकतर्फी प्रेम माझ्यात जागं झालं,पण मैत्रीला काही होणार नाही ना?असं भितीच वारं माझ्या मनात आलं
अस्वथ व्हायला लागलो,दिवसे न दिवस विचार करू लागलो,तिला कसंतरी कळावं म्हणून,उगाच प्रयत्न करू लागलो…
कॉलेजच्या शेवटच्या दिवशी,मी तिला माझ्या मनातलं सांगितलं,खरतरं आमच्या या नितळ मैत्रीला,मी तेव्हाच दुर लोटलं.
एक एक दगड मोलाचातोच दगड नदीचा,नाल्याचाकधी डोंगरावरचा,कधी पाण्याखालचापण माणुस हा कवडीमोलाचा….!ना त्याला कशाची भ्रांत,ना उसंतअसाच मनी तो सदा अशांत अशांत…अशात एक हात मैत्रीचाबनवी त्याला दगड सोन्याचा,चांदीचामैत्रीचा मुलामा कधी पाण्याने निघत नाहीत्याचा रंग अस्सल,कधी बेरंग होत नाहीजो ही दगड उचललाएक माणुस दबला दिसतोकधी स्वार्थाचा,कधी परमार्थाचाम्हणुन प्रत्येक दगडाखालीमित्र भेटत नाही…मैत्रीचा रंग कसा हादगडाचा रंग जसा हाउन वारा पाऊस कधीचकाहिच त्याचे बिघडवत नाहीतो तसाच आसतो सदाजसा असतो आधी तसाम्हणुन प्रत्येक दगडाचा रंगकाळा असत नाही…काळा असला तरीकाळाच्या पाण्याने पांढरा होत नाहीतशीच असते ही मैत्री..!काळ कितीही बदललातरी ती बदलत नाहीआणि जर बदलली तर…ती मैत्री म्हणजे फक्तदगडांची…माणसांची होत नाही…..
मनात असतो विचारांचा काहूरतरी शब्दा येत नाहीत ओठांवरखूप काही सांगायचा असततेव्हा नसत कोणीही आपल्यासमोर
किती वेळा वाटत की आतासोडून द्यावेत हे पाश मायेचेपण नाही सुटत ते रेशमी बंधआपल्याच नात्यातील कर्तव्याचे
रक्ताची नाती तर“रेडीमेड” मिळतातआणि बाकीची म्हणे“कस्टमाइज़्ड” असतात
तरी “इट्स माइ चाय्स” हाअसतो निव्वळ एक भाससगळा आधीच असत“त्यानी” ठरवलेल खास
त्यातूनच मग जुळतात काकाहींचे सूर अनॉखेआणि त्यालाच म्हणायचे काआपण मैत्रीचे नाते?
मैत्रीमधले अश्रू”असते मतलबी, दुनिया ही सारी,पण आपले, निराळे, असतातही काही,दैव ज्यांची, सतत परिक्षा पाही,मैत्रीमधल्या अश्रुंची, किंम्मत असते न्यारी
जिथे असते श्रद्धा आणि भक्ति,असे पुजनिय, असतात काही व्यक्ति,क्षणिक असते, अबोल्याची सक्ति,मैत्रीमधल्या अश्रुंची, किंम्मत असते न्यारी
गौण ठरतात मैत्रीपुढे, रक्ताची नाती,कारन ही असते, सुंदर, निर्मळ नाती,मनास होत नाही, कधी येथे क्षिती,मैत्रीमधल्या अश्रुंची, किंम्मत असते न्यारी
इथे शब्द असतात काही, जे लागतात जिव्हारी,विसर पडतो यांचा, इथे माणसं आपलीच सारी,आठवणींन्ने त्यांच्या, मनास येते नवी ऊभारी,मैत्रीमधल्या अश्रुंची, किंम्मत असते न्यारी…
इन्द्र्धनुष्याचे रंग आहेत आणि पारिजातकाचा वास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये बरेच काही खास आहे
मी म्हणजे जीवन आणि तु म्हणजे श्वास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये बरेच काही खास आहे
संकटांची नाही भिती, तुझ्या मैत्रीचा विश्वास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये बरेच काही खास आहे
कधी वाटते फक्त तुझी मैत्री सच्ची, बाकी दुनिया नुसता आभास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये बरेच काही खास आहे
हवे काय अजुनि त्याला, मित्र तुझ्यासम ज्यास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये बरेच काही खास आहे
ओढ तुझ्या सावलीची माझिया रस्त्यास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये बरेच काही खास आहे
असो वा नसो कुणी आपल्या संगे, पर्वा त्याची कुणास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये मित्रा बरेच काही खास आहे
माझ्या चुकांवरही मित्रा पांघरूण तुझे हमखास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये मित्रा बरेच काही खास आहे
तुझ्याबरोबर ऐन उन्हाळा ही मजला मधुमास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये मित्रा बरेच काही खास आह
आयुष्याच्या पटलावरती तुझ्या मैत्रीची आरास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये मित्रा बरेच काही खास आहे
आपल्यात कधी निखळ चर्चा, आणि कधितरी उपहास आहेआपल्या मैत्रीमध्ये मित्रा बरेच काही खास आह
एक प्रवास मैत्रीचाजश्या हळुवार पावसाच्या सरींचाती पावसाची सर अलगद येवुन जावीअन एक् सुंदरशी संध्याकाळ हळुच खुलुन यावी..
एक प्रवास सहवासाचाजणु अलगद पडणार-या गारांचान बोलताही बरच काही सांगणाराअन स्पर्श न करताही मनाला भिडणारा..
एक प्रवास शुन्याचाजणु हीमालयाशी भिडण्याचाशुन्यातुन नवे जग साकारणाराअन नव्या निर्मितीची चाहुल देणारा..
एक प्रवास जगण्याचाक्शणा क्शणाला माणुस घडवण्याचाहसता हसता रडवणाराअन रडवुन हळुच हसवणारा..
एक प्रवास प्रेमाचाभुरभुरणार-या दोन जिवांचाजिंकलो तर संसार मांडायचाअन हरलो तर नवीन वाटा शोधायच्या..
एक प्रवास प्रयत-नांचासुख़ दुख़ातील नाजुक क्शणांचाअखंड घडवणार-या माणुसकीचाअन नवी उमेद देणार-या घडींचा..
एक प्रवास..तुमच्या आमच्या आवडीचासाठवु म्हंटले तर साठवणींचाआठवु म्हंटले तर आठवणींचाइथे हळुच येवुन विसावलाय..एक प्रवास